'Die zijn niet goed meer. Te veel drugs op denk ik'

Hoe dichter we het festival naderen met de auto, hoe meer ik het idee heb dat we nergens op uitkomen. Door de boerenweggetjes tussen de weilanden door rijden we langzaam verder. We hebben nog geen idee of we goed rijden, tot we ineens een geel bord zien die laat zien welke kant we op moeten gaan. Al snel zien we meerdere auto's een lange rij vormen en kunnen we in de verte het festival al zien. Tijdens het wachten stappen mensen zo nu en dan uit hun auto, zetten de muziek harder en gaan naast de auto dansen. Het lijkt wel alsof het festival nu al is begonnen. Langs de kant van de weg zie ik verschillende bierblikjes liggen, en plastic zakjes waarvan ik geen idee heb wat daar in heeft gezeten. Ik denk ook niet dat ik dat wil weten. Langzaamaan komen we steeds dichterbij en wordt er op ons raam geklopt. Ik doe mijn raam naar beneden en uit mijn dashboardkastje pak ik de parkeerkaart. De man lacht vriendelijk naar ons en wijst ons een parkeerplek aan. Daar zet ik de auto netjes neer. We stappen uit, en lopen samen richting het festival.

Aangekomen bij de ingang staat er een lange rij. Wat mij opvalt is dat niemand elkaar duwt, het lijkt wel alsof iedereen alle tijd van de wereld heeft, hoe lang de rij ook is. Naast me zie ik een groepje jongens staan die hun zonnebril op hebben, maar de zon schijnt helemaal niet. Zouden ze die op hebben omdat ze bang zijn dat er te zien is dat ze drugs hebben gebruikt? Ik heb geen idee. De rij gaat veel sneller dan verwacht. Ik ga op mijn tenen staan om te kijken hoe lang het nog duurt, maar kan dan gelijk al weer een paar meter naar voren lopen. Het lijkt wel alsof ze helemaal niet fouilleren. We zijn aan het overleggen over bij welke stage we eerst gaan kijken, als er van achter op mijn schouder getikt wordt. 'Je bent al aan de beurt hoor.' Dat is snel denk ik. Ik haal snel alles uit mijn zakken en doe mijn tasje open zodat de beveiliger erin kan kijken. Hij werpt een snelle blik en kijkt dan alweer naar de volgende. Even blijf ik staan, omdat ik verwacht dat ik nog gefouilleerd word, maar dit gebeurt niet. Zou dit misschien te maken hebben met de lange rij? De jongen die achter mij staat wordt wel gefouilleerd.

We lopen richting de hardcore stage. Het is een hele grote tent, dus alles is overdekt. Ideaal voor als het gaat regenen, daar hebben we dan geen last van! De muziek dreunt door de hele tent, en wat mij opvalt is dat iedereen anders beweegt. Iedereen doet zijn eigen ding, en wil gewoon genieten van de muziek. Maar als ik écht goed om me heen kijk, zie ik ook wel veel grote pupillen en bewegende kaken. Het enige nadeel van een overdekte tent is dat het erg warm wordt binnen. Ik kijk om me heen waar de bar is, natuurlijk helemaal aan de andere kant van de tent. Ik zucht en waan me een weg door de hakkende festivalgangers heen. Als ik mijn ijskoude cola vast heb en weer terug wil lopen, let ik er goed op dat niemand bij mijn drankje komt. Doordat ik zo bezig ben met mijn cola stoot ik per ongeluk tegen iemand aan. 'Sorry!' Roep ik gelijk. De jongen zegt dat het niet uitmaakt en gaat gelijk door met bewegen op de muziek. Net alsof hij in zijn eigen wereld zit. Als ik langs wil lopen draait hij zich nog een keer om. Ik zie hem uit zijn zak een soort buisje met een doorzichtige vloeistof halen en hij giet het snel in zijn drinken. Vervolgens neemt hij een slok. Even sta ik nog te kijken, waarschijnlijk hartstikke overduidelijk maar ik weet even niet wat ik moet zeggen. De jongen ziet mij kijken en draait zich dan weer om alsof er niets is gebeurd.

Ik loop verder naar een plek waar het wat rustiger is zodat ik niet weer tegen iemand aan bots, en begin zelf ook met dansen. Al snel komen er wat meer mensen bij mij staan en maken een praatje. Iedereen is ontzettend aardig. Door de harde muziek heen is het soms lastig om anderen te verstaan, maar niemand lijkt het wat uit te maken aangezien ze maar door blijven praten tegen me. Ik hoef niet goed te kijken om te zien dat ze drugs gebruikt hebben. Ze hebben het duidelijk erg naar hun zin en ik zie ze genieten van de muziek. Ze blijven maar door dansen, er komt geen einde aan. Wanneer ik al het idee heb dat mijn voeten geen enkele stap meer kunnen zetten, blijven zij doorgaan alsof de dag pas net is begonnen. Het is eigenlijk wel grappig dat wanneer ik uit ga ik nooit zulke aardige mensen tegenkom, ik denk omdat mensen in de kroeg eerder alcohol drinken dan aan de drugs gaan. Ik bedenk me ook dat ik veel liever naar zo'n festival ga als dit dan gewoon naar de kroeg gaan, puur omdat ik hier nieuwe vrienden maak en of dat nou komt omdat ze onder invloed zijn van drugs of niet, maakt me op dat moment ook niet zoveel uit. Wanneer ik om me heen kijk besef ik me dat ik niemand ruzie zie maken, ik heb de hele dag nog geen enkele vechtpartij gezien en zelfs niemand tegen elkaar zien schreeuwen. Wanneer je drinken over iemand heen morst vragen ze zelfs nog of je een nieuwe cola wil, en ik denk oprecht dat ze dit ook doen uit aardigheid. Ik merk wel dat ik sneller moe word. Van al dat bewegen krijg ik ontzettende honger, dus ik besluit maar een hapje te gaan eten.

Met een volle maag loop ik verder het festivalterrein over. Ik loop een andere tent binnen waar niet mijn favoriete muziek wordt gedraaid, maar ik ben toch wel benieuwd wat ik hier allemaal tegenkom. Ik loop naar de bar om nog een cola te halen. Tijdens het wachten draai ik me om en het valt me nu pas op hoeveel rustiger het hier is. Wanneer ik me weer om wil draaien naar de barvrouw, word ik op mijn schouder getikt. Vragend kijk ik de jongen aan. 'Ken jij die twee mensen daar?' Hij wijst naar twee mensen verderop, gewikkeld in elkaars armen en volgens mij kunnen ze nog maar net blijven staan. Ik schud mijn hoofd. 'Wat is er met hun dan?' Hij begint te grinniken. 'Ja joh, die zijn volgens mij niet helemaal goed meer. Te veel drugs op denk ik.' En precies op dat moment draait die zich weer om, en loopt weg alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik kijk nog eens naar het stel, en bedenk me dan dat dit helemaal niet grappig is. Ze vallen steeds weer om en het gaat helemaal niet goed. Even blijf ik gewoon kijken, omdat ik geen idee heb wat ik moet doen, totdat één van de twee bijna op de grond valt. Ik besluit er toch maar heen te lopen en net wanneer ik er bijna ben zie ik al dat een groepje jongens ze ondersteunen en met ze weglopen. Ik wilde nog vragen of ze het stel naar de EHBO brengen, maar daar ga ik wel vanuit.Ik draai me om en ga weer verder met dansen.